Obliczanie i projektowanie kanałów tkaninowych
Podstawowe czynniki brane pod uwagę przy projektowaniu kanałów powietrznych w tkaninach
Do obliczeń kanałów powietrznych tkaninowych wykorzystujemy zunifikowane narzędzie TEXAIR-S. Ponieważ każdy system dystrybucji tkaninowych kanałów powietrznych jest obliczany dla każdego bezpośredniego, konkretnego obiektu, celu technologicznego oraz parametrów badanych urządzeń, na etapie projektowania bierzemy pod uwagę następujące czynniki: temperaturę powietrza nawiewanego, temperaturę powietrza w obiekcie, nadciśnienie, prędkość powietrza w kanale, odległość od miejsca pracy, konfigurację obiektu i inne elementy. Za pomocą TEXAIR-S inżynierowie obliczają optymalną średnicę kanału powietrznego i optymalną średnicę otworów perforowanych, jak również ich ilość oraz rozmieszczenie kanału względem osi i detali zawieszenia. Stanowi to podstawę do określenia względnej prędkości powietrza w strefie roboczej.
Zunifikowane oprogramowanie TEXAIR-S umożliwia modelowanie systemu dystrybucji powietrza z uwzględnieniem jego przeznaczenia. W przypadku ogrzewania i klimatyzacji powietrza ruch strumieni powietrza jest inny, dlatego musimy uwzględnić wszystkie parametry termodynamiczne, aby uniknąć nawarstwień (stratyfikacji) i martwych stref powietrza na różnych wysokościach w obiekcie.
W niektórych obiektach, ze względu na procesy technologiczne, wymagane jest lokalne strefowanie strumieni powietrza, natomiast często konieczne jest emitowanie zwiększonych ilości powietrza przy zachowaniu wymagań dotyczących prędkości powietrza w strefie pracy. Zunifikowane oprogramowanie TEXAIR-S umożliwia wykonanie odpowiednich obliczeń i prawidłowy dobór odpowiednich komponentów emisyjnych dla systemu.
Emisja energii cieplnej przez kanały powietrzne z tkaniny
Głównym wymogiem stawianym kanałom powietrznym z tkaniny jest stały, równomierny przepływ powietrza na całej długości linii. I kanały powietrzne TEXAIR cudownie radzą sobie z tym celem.
Jeśli jednak linia jest znacznie dłuższa, to powietrze przechodzące wzdłuż kanału tkaninowego może tracić energię cieplną na skutek strat ciepła spowodowanych różnicą temperatur powietrza nawiewanego i powietrza znajdującego się w obiekcie. Tym samym temperatura powietrza w kanale powietrznym tkaniny będzie różnić się od temperatury na segmencie końcowym.
Widać to na Grafice nr 1, która przedstawia 60-metrowy kanał składający się z 6 segmentów o równej długości.
Dystrybucja energii cieplnej z ciągłym przepływem powietrza
Aby zapewnić równomierny rozkład energii cieplnej, należy zwiększyć przepływ powietrza proporcjonalnie do strat ciepła na całej długości kanału, co przedstawia grafika nr 2.
Emisja powietrza dla równomiernej dystrybucji energii
Jeśli długość linii nie jest duża lub charakteryzuje się ona złożoną konfiguracją, wówczas strefowy rozdział powietrza będzie najlepszym rozwiązaniem dla optymalnego chłodzenia lub ogrzewania.
Ciśnienie
Podstawą zasady działania tekstylnego rozdziału powietrza jest zasada ciągłego ciśnienia statycznego. Dzięki temu możliwe jest uzyskanie równomiernego rozdziału powietrza na całej długości systemu.
Ponieważ prędkość powietrza zmniejsza się wewnątrz w kierunku końca kanału, obserwuje się wynikający z tego wzrost ciśnienia statycznego. Właśnie z tego powodu uwzględniamy tę wielkość w fazie projektowania, aby zapewnić równomierny rozkład powierzchni na całej długości przewodu.
Zalecana przez ekspertów firmy TEXAIR wielkość statyczna wynosi od 60 do 500 Pa. Ponieważ jednak systemy zasysające pracują przy znacznie większym poziomie ciśnienia, obliczamy również takie projekty.
Wybór średnicy kanału powietrznego
Średnica kanału powietrznego z tkaniny jest wybierana na podstawie dwóch podstawowych parametrów: przepływu powietrza i wymaganej prędkości prądu w kanale. Prędkość ta jest zwykle regulowana przez przepisy budowlane SNiP dla kanałów metalowych, ale dla kanałów tekstylnych górna granica wartości prędkości powietrza może być zwiększona, ponieważ ilość emitowanego przez nie hałasu jest znacznie niższa niż w przypadku metalu. Dopuszczalna prędkość powietrza w kanałach tekstylnych wynosi od 6 do 10 m/s.